“Bilgi Toplumuna Yakışan Siyaset” gündemi, sırf kimlik vurgusuyla yetinen partilerin açabileceği bir gündem olamaz. Fakat bu gündemi ille de bir parti açmalı değil midir?
Allah kolaylık versin, zor zenaat şu particilik. Ve propaganda bambaşka bir iş tabi.
Şeyi… o herhangi şey olabilir, ki dün ele almadıysanız bugün ele almaktasınızdır, olmadı yarınlar neye duruyor; işte vakti zamanı geldiyse, “o şeyin anlaşılmasındaki güçlüğü açıkladığımızda ve açıklayabildikçe öğrendiklerimiz var”. Onlara “bilgi” diyoruz.
Öğrenme imkan ve mümkünlerinin dün olduğu kadarıyla bugüne yetişmemesinin önünde en büyük etkileyici “çokluk, çoğalma”dır diye düşünmek hiç de yersiz değildir. Hem nüfus hem donatım; ziyadeleştikçe ve karmaşıklaştıkça emellenmeleri bir işteşlik içinde çeşitlendiriyor. Öğrenme imkan ve mümkünlerinin de “yetişmezliği ortaya çıkıyor ve yetişir kılınması ihtiyacı artıyor” haliyle. İşte bu meyanda yeni yeni “bilgileşme, iletişme” olağanları envanterine gelinir gele gele ve geldik de.
Fakat bu gelişe Siyaset Sahası’nı tam kattığımızı söylemek zor. Bunun sebepleri muhtelif. Hal-i hazır bilgileşme envanterini tam başarımla politik faaliyete katmak isteyene ve her türden yeni enformatik araçlarını o politik faaliyete dahil edebilme formasyonu edinmek isteyene arzolunur.
Şeyi… o herhangi şey olabilir, ki dün ele almadıysanız bugün ele almaktasınızdır, olmadı yarınlar neye duruyor; işte vakti zamanı geldiyse, “o şeyin anlaşılmasındaki güçlüğü açıkladığımızda ve açıklayabildikçe öğrendiklerimiz var”. Onlara “bilgi” diyoruz.
Öğrenme imkan ve mümkünlerinin dün olduğu kadarıyla bugüne yetişmemesinin önünde en büyük etkileyici “çokluk, çoğalma”dır diye düşünmek hiç de yersiz değildir. Hem nüfus hem donatım; ziyadeleştikçe ve karmaşıklaştıkça emellenmeleri bir işteşlik içinde çeşitlendiriyor. Öğrenme imkan ve mümkünlerinin de “yetişmezliği ortaya çıkıyor ve yetişir kılınması ihtiyacı artıyor” haliyle. İşte bu meyanda yeni yeni “bilgileşme, iletişme” olağanları envanterine gelinir gele gele ve geldik de.
Fakat bu gelişe Siyaset Sahası’nı tam kattığımızı söylemek zor. Bunun sebepleri muhtelif. Hal-i hazır bilgileşme envanterini tam başarımla politik faaliyete katmak isteyene ve her türden yeni enformatik araçlarını o politik faaliyete dahil edebilme formasyonu edinmek isteyene arzolunur.
Hangi “matematiksel koordinat” noktasından yani hangi sokak ve cadde ve meydandan yoklama çıkardığını belirlemeden ve de bildirmeden siyasi eğilim ölçtüğünü iddia edenlere (anketçilere)
dayanarak mı politika üretmektedirler partiler! “İstatistik Yalancılığı” üzerinden ancak ve ancak “yönlendirme” amaçlanabilinir. Bunu millet biliyor, ama “yönlendirmeye” direnmesi için lazım gelen “bilişsel araçlar” ondan esirgeniyor. Partiler konumsal ve sınıflandırılmış verisetlerinden müteşekkil bir enformatik donatımla siyaset yapsalar, o donatımlar aynı sıra millete de kullandırılmış olacaktır.
dayanarak mı politika üretmektedirler partiler! “İstatistik Yalancılığı” üzerinden ancak ve ancak “yönlendirme” amaçlanabilinir. Bunu millet biliyor, ama “yönlendirmeye” direnmesi için lazım gelen “bilişsel araçlar” ondan esirgeniyor. Partiler konumsal ve sınıflandırılmış verisetlerinden müteşekkil bir enformatik donatımla siyaset yapsalar, o donatımlar aynı sıra millete de kullandırılmış olacaktır.
Herhangi kişinin;
haline vâkıf,
geçmişine nâfiz,
geleceğinden emin dirayette yaşamayı insana yakışan olarak telakki ettiği mucibince bu icap, yönetici zümreleri ve halk toplamında da mündemiçtir. Yani, işbu dirayetin, sadece yöneticilerin aradığı ve onlara yakıştırdığımız bir vasıf olarak sınırlandırılamayacağı bir çağda yaşıyoruz. Nasıl ki adalet, özgürlük, eşitlik bütün yönetsel sistemin esasıdır, aynıyla o sistemin icrası olan rejimlerin de fonksiyon/randıman mütalaası; yapılışı beklenendir, istenen ve her zaman gayet tabii karşılanandır. Mesela ülkemizde Cumhuriyet sistemi var ve parlamenter rejim işletiyoruz. Bir kanton veya köy halkının, bütün üyelerinin birkaç kişiye sevk ve seyr ü seferi devretmelerinin “rahatlık ve güvenini”, bütün ülke yani onbin küsur köy Cumhuriyet sayesinde hisseder. Ve katılmayı her an iktidarında sayar.
haline vâkıf,
geçmişine nâfiz,
geleceğinden emin dirayette yaşamayı insana yakışan olarak telakki ettiği mucibince bu icap, yönetici zümreleri ve halk toplamında da mündemiçtir. Yani, işbu dirayetin, sadece yöneticilerin aradığı ve onlara yakıştırdığımız bir vasıf olarak sınırlandırılamayacağı bir çağda yaşıyoruz. Nasıl ki adalet, özgürlük, eşitlik bütün yönetsel sistemin esasıdır, aynıyla o sistemin icrası olan rejimlerin de fonksiyon/randıman mütalaası; yapılışı beklenendir, istenen ve her zaman gayet tabii karşılanandır. Mesela ülkemizde Cumhuriyet sistemi var ve parlamenter rejim işletiyoruz. Bir kanton veya köy halkının, bütün üyelerinin birkaç kişiye sevk ve seyr ü seferi devretmelerinin “rahatlık ve güvenini”, bütün ülke yani onbin küsur köy Cumhuriyet sayesinde hisseder. Ve katılmayı her an iktidarında sayar.
Fakat; bütün ülke yani onbin küsur köy, bin civarında kaza, altmış kadar vilayet, 30 kadar Büyükşehir, 800 bin km² arazı, yüzbinlerce km yol, binlerce faaliyet, onbinlerce ürün, yüzlerce meslek, çeşit çeşit ev – kişi – işyeri – kamu harcama tipi, milyonlarca emval hacmindeki yığını ihata edebilmek “mutlak vekalet”le sağlansın istenerek mi bu istikrar kazanılmış olunuyor? Yoksa bu yığın başka türlü kaştarılamaz mı idi, yani bir mecburiyet mi vardır?
İlk akla gelen cevap, evet oluyor. Bu mecburiyet “hacmin, bütün halk muvafakatına sunulamamasından” kaynaklanmaz sadece. Aynı zamanda “tevakkufa sunulamamasından” dolayı halk “bilmek iradesini ve yapmak ehliyetini süreli/süresiz mutlak selahiyet alanı” olarak vekalete ve örgütlü memuriyete bırakmak durumundadır. Peki vekil ve memur tam başarı ile sıfır şüphe iddia edebiliyor mu? Ya müvekkil ve mükellef tam güven ile sıfır şikayet telaffuz edebiliyor mu? Lafı uzatmadan ve hiç çekince koymadan “Hayır” cevabı verebiliyoruz. Ama aynı sorular köy sakinlerine sorulsa cevap “Evet” olacak… İşte VİTAL POLİTİK İÇİN DİJİTAL KİTABET VE ENFORMATİK RAFİNERİ’nin gereği burada tebarüz ediyor.
Bilgileşebilmek Yönetişebilmektir
Halkın kendi kendisini idaresi [ya da şu bile uygun; “kendi”ye kendi kendini halk halinde idaresi] için teklif ve teşekkül ettirilmiş sistem ve rejimlerin “ne yapalım canım şu anda tam katılıma zemin olacak bir imkan yok” mazeretiyle noksan bırakılmasına tahammül gerekleri kalkmıştır. Çünkü küresel rekabet veyahut yardımlaşmanın halklar nezdinde gelip dayandığı bu çağda hem bir zorunluluk hem teçhizatlanma içindeyiz. Bu sayede sistemimiz ve rejimimiz, yönetsel kabiliyeti yükseltilmiş olmakla “tanımına” tama yakın bir seviyede yaklaşabilecektir.
Halkın kendi kendisini idaresi [ya da şu bile uygun; “kendi”ye kendi kendini halk halinde idaresi] için teklif ve teşekkül ettirilmiş sistem ve rejimlerin “ne yapalım canım şu anda tam katılıma zemin olacak bir imkan yok” mazeretiyle noksan bırakılmasına tahammül gerekleri kalkmıştır. Çünkü küresel rekabet veyahut yardımlaşmanın halklar nezdinde gelip dayandığı bu çağda hem bir zorunluluk hem teçhizatlanma içindeyiz. Bu sayede sistemimiz ve rejimimiz, yönetsel kabiliyeti yükseltilmiş olmakla “tanımına” tama yakın bir seviyede yaklaşabilecektir.
Falanca merakı, görevi, amacı ve hali dolayısıyla karar almak ve uygulamak arifesindeki halktan bir fert veya zümre, ve dahi yönetime seçilmiş ve memur edilmişlerimiz hep beraber “ülke kaynaklarının plan ve sarfındaki başarı ile yaşamak istediğimiz tam yönetim”, yüksek isabet, rantabilite, prodüktivite, optimizasyon, ölçebilirlik, karşılaştırabilirlik; her birimizin yapıp etmelerinden doğurduğumuz bilgilerin internet alt yapısı üzerinden kamu veritabanlarından sorgulanabilir şekilde sunulması sayesinde mümkün olacaktır. İşte böylesi enformatik formasyona vakıf ve onu kullanan bir parti Vital Politik’i başarmış olacağı için, halkını “Bilgi Toplumu”na dönüştürme örneği göstermiş olacaktır.
Parti Yetkililerine yönelik “seçimlik faaliyet temalı” ilgili seminerimizin sunum dosyasını açmak için mausunuzu şu cümleye tıklatınız: vital politik dijital kitabet ve enformatik rafinerisi rehberi
