Sosyal sermayemiz mevkiinde yer tutan nice yayın kurumu internet çağı tabirine yakın uzak temas eden gündemlere dair röportajlar ve haberler yayıyorlar. Hiç de seyrek olmayan bir takvim arzediyor üstelik bu. Konuşturanlar ve konuşturulanlar sayesinde, mevzua muvafık bir zihinsel intikale çıkmaya hazırlanarak takip ediyoruz o yayınları. Lakin sükut-u hayale uğratıyorlar izleyenlerini açıkçası. Yalnız sade izleyici değil “internet çağı” gündemine tekaddüm eden mefhumların teşhisine mesleki ilm-i halleri veçhile azmetmiş bilgiişlem uzmanları mecburi bir izleyici olarak o yayınlar yüzünden vakitlerini israf etmek zorunda kalıyorlar.
Konuşturulanların beyanları veya konuşuklara arzedilen haberler ya alengirli bi’şey takdiminden ya şikayet ve ayıplama derlemesinden ibaret sadece. Oysa yayına alınan işbu meselenin “enformativite, komünitivite, konnektivite” maslahatlarına dair tahlilleriyle, teşhisleriyle, teklifleriyle konuşulması gözetilmeli. Çünkü kararlarımızın başlangıç noktasını teşkil eden gerek, gerçek, geçer takdirlerimize dayanarak cereyan eden işlerimize, iletişimimize, haberleşmemize, amaçlanmalarımıza, intaçlarımıza enformatik cihazlanmalarımızın yetişip yetişmediği mevzuu vardır “internet çağı meselesinin” merkezinde.
İnternet Çağının insanı olduğumuzu söyledikten sonra sosyal devinimde gözlemlediğimiz sorunlarımızı ve şikayetlerimizi sadece mental ve moral potada çalışmakla kalınıyor yani. Bu potadan yayın yapmak iradesi var demek de mümkün değil ya gerçi, biz sanki öyle imiş diyerek bir ciddiyet yakıştıralım hadi. Oysa bu manzaraya düşülmesi büyük bir mantıksızlık ve fıkhedememe illetini gösterir ki, mahdut ve kolaylıkla bi’çırpıda tadat edilebilir haile ve gaile içre değil artık beşer keza. Neredeyse Hz. Mikail (aleyhisselam)’ın vazifeleri kadar çeşitli ve çok sayıda olan gündemlere maruz kalan bugünkü beşerin, onu, Hz. Mikail’in yetkinliğine yanaştıracak cihazlanmaya ihtiyacı vardır. Peki bu cihazlanma bir sosyal altyapı denkliğinde temin edilmiş midir? Bu türden noksanlar, yoksunluklar içindeyken internet çağına iteklenmiş bir nettaş ve webdaş yaşıyor mezkür çağı. Dolayısıyla suale hayır cevabı vermelidir. İki arada bir derede, analogla dijital arasında cenderede durayazarken mecburen eskinin enformatik cihazlanmalarıyla devam eden yahut eskiyi tam ikame etmeyen yeninin eksomorfoz ve de eskomorfoz cihazlarını zorla emrine koşan NETTAŞ, WEBDAŞ türlü türlü açmazlar, çelişkiler, hatalar, ayıplar içinde debelenmekte, devinmektedir.
Ezcümle, hayretamiz ölçüde enformasyon evrimi yaşanıyor. Ama o evrimin icaplarını karşılayası bir cihazlanışla ancak husule gelebilir itminan vasıtalarından, vesilelerinden mahrum kalınarak yaşanıyor. Bunu görmezden gelenlerin şikayetnamelerinden göz gözü görmüyor. Şimdiki insanın gereklerine, geçerlerine, gerçeklerine baktığımızda dünkü insanınkinden hiçbir farkı olmadığını, fakat gerek, gerçek ve geçerler manzumesinin malzemeleri, muhatapları, müdahilleri, müteallikleri yığınlar halinde şimdiye değin hiç olmadığı kadar hacim ve ağırlıkta önüne çıkmaktayken o insanın, demek ki dünkü muhtasar önündeki itminan derecesine, başarısına emsal emniyet, agahlık, isabet, usül, üslup kazandıran yerindelikle ve yeterlikle donatılması gerekiyor. Yaşadığımız yersizlikler ve yetersizlikler enformatik evrimde yetkinlik formasyonuna ve teçhizatlarına sahip olmayı düşünmediğimizden kaynaklanıyor. Ama söz söyleme ve söylettirme makamında iştigal edenlerin umurunda değil bu.
