Bilgiyi işlemekten murat “yaşadığımız yeri yaşanabilir kılmak için bilgiyi işlemek”tir. Zinhar “kaydetmek için yaşamak” değil. Ve hatta “kayıtlar sayesinde yaşamak” hiç değil. Bilgi toplumu; iletişen ve bilişen insanlardan mürekkep olmakla sınırlı kalmayan bütün yapısal biriciklikler niteliksel biriciklikler sıfat ve zamirleriyle ve toplumsal kütlesiyle BİLGİLEŞEN-BİLDİRİŞEN toplumdur.

Bugün maalesef bir kitabın yahut bir külliyatın veyahut bir olay-faaliyet münderecatının külçe bütün halde okunabilinmesi fırsatı insanlara her an mümkün zarfında sunulmuş gibiyse de esasen “her an mümkün zarfı” somut bir meydana, somut bir hizmete, somut bir sisteme, somut bir mecraa kavuşturulmuş değildir. Bu eksik “dinamik keşfü’z-zünun merkezi” sayesinde kapatılabilecektir.

Kitaplıklarınızı menfaat-i tam hazır tutmak istiyorsanız, kitaplıklarınızı tam istifadeye açmak istiyorsanız hizmetinize amade Enformasyon Rafinerileri, Sınıflama Ağacı Sunucuları ve Enformatik Konnektörleri kurmaya azmetmelidir.

Bugün Türkiye’de neredeyse en az 5 milyon mevcutlu bir üniversiteli ve 20 milyon mevcutlu zorunlu öğretim camiası vardır. Ve o camianın her bir ferdinin en esaslı meşguliyeti “literatür taraması ve kritikleri” yapmaktır.

Ama "aha işte gazete" diyeceğin bir gazetesi yok nice kazanın. Hele mahallelerin hiç yok. Olsaydı kendini okutturacağı ve sırf satış gelirleriyle de yaşatacağı bir muhatap talip kuvveti variddir oysa.

Bendeniz, “nerede ne oluyor, olmuş, olmakta arayışına tam tat­min edici cevap vermek isteyen ve bu soruların eksiksiz itminan derecesinde cevaplanmasını arzu eden” insanlar var kanaatine sahiptir. Dolayısıyla, mezkur arza ve gayrete tetabuk eden mes­lek ve müesseselerin araçlarından olan ajans, gazete, dergi, radyo, televizyon, internet portalleri doğmuş ve geliştirilmiştir diyebilmek, demek istiyorum.

Eserlerimizi diğer eserlerimizle, kayıtlarımızı diğer kayıtlarımızla gündelik hayat güncelliğinde entegre/konuşuk kılacağız.